ترکیب تخیلی انسان و ماشین در دنیای واقعی / عکس

غزال زیاری: دست بیونیک، یک پروتز دست مصنوعی است که از یک فناوری انقلابی بهره می‌برد. این پروتز دست مستقیما به استخوان‌ها، ماهیچه‌ها و اعصاب فرد متصل شده و در نقش یک رابط میان انسان و ماشین عمل می‌کند و به هوش مصنوعی این امکان را می‌دهد تا سیگنال‌های مغز را به حرکات دقیق و ساده ترجمه کند.

کارین، یک زن ۵۰ ساله سوئدی است که پروتز دست بیونیک برای او استفاده شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او حالا حس لامسه محدودی دارد و می‌تواند هر پنج انگشت دست مصنوعی خود را با میزان موفقیت ۹۵ درصد حرکت دهد.

او در طول بیست سال اخیر و بعد از قطع شدن دست راستش، با یک دست زندگی می‌کرد و حالا می‌تواند با بهره‌گیری از این پروتز، ۸۰% کارهای روزمره‌اش از جمله تهیه غذا، برداشتن وسایل، باز و بسته کردن زیپ کیف و لباس‌ها و چرخاندن دستگیره در را انجام دهد.

به علاوه بعد از انجام جراحی برای قرار دادن پروتز دست ، درد طاقت‌فرسایی که کارین در دستش داشت و حس می‌کرد که دستش در داخل چرخ گوشت قرار گرفته، به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. او در این رابطه می‌گوید:« من کنترل بهتری روی پروتز دستم دارم و مهمتر از همه، درد دستم خیلی کم شده ؛ در نتیجه به داروی کمتری نیاز دارم.»

محصول همکاری دانشمندان بین‌المللی

تیمی بین‌المللی از مهندسان که برروی این دست بیونیک کار کرده بودند، اخیرا خبر موفقیت عمل جراحی کارین را در مجله Science Robotics منتشر کردند. این محققان که از کشورهای سوئد، ایتالیا و استرالیا هستند، اعلام کردند که این اولین باری است که یک دست رباتیک با الکترودهای داخلی با قابلیت زنده ماندن طولانی مدت برای افراد دچار قطع عضو از ناحیه پائین‌تر از آرنج با موفقیت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مکس اورتیز کاتالان، مهندس رباتیک و سرپرست این تحقیق در انستیتو بیونیک ملبورن استرالیا و مرکز تحقیقات بیونیک و درد در سوئد، در این باره گفته:« این واقعیت که کارین توانسته از پروتز دست خود به راحتی و به شکلی موثر در فعالیت‌های روزمره‌اش استفاده کند، نشانه امیدوار کننده‌ای است که بر توانایی‌های بالقوه تغییر زندگی با بهره‌گیری از این تکنولوژی جدید برای افرادی که دستشان را از دست داده‌اند، صحه می‌گذارد. »

طبق گفته محققان، سه سال پیش و زمانی که این پروتز برای کارین کار گذاشته شد، این فناوری در نوع خود بی‌نظیر بود و هیچ پروتز دست دیگری در بازار با چنین حسگرهایی وجود نداشت و تا به امروز بیشتر مدل‌های پروتز با الکترودهای حسی در خارج و درست زیر پوست ربات ساخته شده‌اند.

بیشتر بخوانید: پهپادهای عجیبی که ۷۰ سال پیش شاهد انفجار اتمی بودند/ عکس تنها پستاندار خونسرد جهان که شبیه خزندگان شده پروتزی که با استخوان ادغام می‌شود

اورتیز کاتالان به این نکته اشاره کرده که در طول دهه گذشته تلاش‌های زیادی شده تا راهکارهایی بر پایه ادغام استخوانی پیدا شود. این بدان معناست که وقتی ایمپلنت در استخوان فرد قرار می‌گیرد، سلول‌های استخوانی به شکل فشرده در اطراف آن رشد می‌کنند.

اورتیز کاتالان دراین باره گفت:« این یکپارچگی آنقدر قوی خواهد بود که می‌توانیم اندام مصنوعی را مستقیما به اسکلت بدن فرد متصل کنیم.» به گفته او، زمانی که این تکنیک با جراحی ترمیمی ترکیب شود، واقعا به معنای ادغام زیست‌شناسی و الکترونیک خواهد بود.

برای ایجاد رابطی برای اتصال پروتز کارین، دو ایمپلنت در استخوان‌های زند زیرین و زند زبرین دست او قرار داده شد و در ادامه یک پیوند عضلانی از پای او به این ایمپلنت‌ها متصل شد تا به ماهیچه‌ها و اعصاب قطع شده در بازوی کارین، چیزی برای اتصال مجدد وجود داشته باشد.

نکته مهم اینجاست که این پیوند عضلانی حاوی الکترودهایی است که به تقویت سیگنال‌هایی که به سمت رابط می‌روند، می‌پردازند.

از آنجا که این پروتز مستقیما به استخوان متصل می‌شود، به گفته محققان استفاده از آن برای بیماران به مراتب راحت‌تر از پروتزهای معمولی خواهد بود. علاوه بر این، از آنجا که الکترودهای حسی، به جای آنکه در خارج تعبیه شده باشند، در داخل دست رباتیک به کار گرفته شده‌اند، تحریک عصبی مستقیم و به شکل مداوم و قابل اعتمادی توسط دست احساس و درک می‌شود.

این تکنولوژی جدید، در مقایسه با پروتزهای معمولی باعث شده تا دقت کارین در به دست گرفتن وسایل تقریبا چهار برابر بهبود یافته است.

این دست پروتزی، "دست میا" نام گرفته و توسط کمپانی ایتالیایی پرنسیلیا که متخصص ساخت دستگاه‌های رباتیک و بیوپزشکی است و توسط کمیسیون اروپا تامین مالی شده، ساخته شده است.

روبرت کلوپاکس، مدیرعامل این موسسه گفته:« ما در انستیتو بیونیکس، از دستاورد تلاش‌های پروفسور اورتیز کاتالان و تیم همکارانش تا به امروز واقعا هیجان‌زده هستیم و به توسعه مداوم نسل بعدی از فناوری اندام بیونیک، به ویژه با توجه به پتانسیل ویژه‌اش برای کمک به تسکین درد اندام‌ها امیدواریم.»

اورتیز کاتالان این روزها در اوکراین مشغول به فعالیت است تا به افرادی که در طول جنگ دچار قطع عضو شده‌اند، خدمت‌رسانی کند.

منبع: sciencealert

۵۸۵۸

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1826469

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: دست مصنوعی بدن انسان هوش مصنوعی پروتز دست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۱۵۹۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

16 اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز 16 اردیبهشت برابر 5 می را ورق می‌زنیم.

***

رصدخانه مراغه

۱۶ اردیبهشت ۶۳۸ خورشیدی، رصدخانه مراغه ساخته شد. خواجه نصیرالدین‌طوسی، همه‌چیزدان، معمار، ریاضی‌دان، منجم، پزشک، فقیه، متکلم، فیلسوف و شاعر ایرانی این رصدخانه را در دوره هولاکوخان، نوه چنگیزخان مغول، در شهر مراغه ساخت و از این‌رو، این روز در تقویم باعنوان روز مراغه نامگذاری شده است. این رصدخانه روی تپه‌ای در غرب مراغه در نزدیکی دو روستای طالب‌خان و حاجی‌کرد قرار دارد که ارومیه را می‌توان از فراز آن تپه دید. هولاکو برای نگهداری این سازمان پژوهشی موقوفه‌های ویژه‌ای در نظر گرفت. کتابخانه‌ای شامل ۴۰۰ هزار جلد کتاب و ابزارهای اخترشناسی، ازجمله ذات‌الربع دیواری به شعاع ۴۳۰ سانتی‌متر، حلقه‌دار (ذات‌الحلق)، حلقه انقلابی، حلقه اعتدالی و حلقه سموت هم فراهم شدند. در همین‌جا خواجه نصیرالدین کتاب زیج ایلخانی را از روی رصدهای انجام‌شده در این رصدخانه تدوین کرد. زیج‌ به کتابی گفته می‌شود که منجمان احوال و حرکات افلاک و کواکب را از آن معلوم کنند و نام علمی برای اصول احکام نجوم و هیئت است که تقویم را از آن استخراج می‌کردند.

دومین انسان به فضا رفت

۵ می ۱۹۶۱ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۰ خورشیدی، آلن شپارد جونیور، فضانورد آمریکایی همراه با فضاپیمای مرکوری-رادستون ۳ معروف به فریدام ۷، پس‌از یوری گاگارین، کیهان‌نورد روس، به‌عنوان دومین انسان به فضا رفت و به‌مدت ۱۵ دقیقه یک پرواز زیرمداری را تا ارتفاع ۱۱۵ مایلی انجام داد و حدود ۵ دقیقه بی‌وزنی را تجربه کرد. شپارد بار دیگر و این‌بار به‌عنوان پنجمین انسان روی ماه در مأموریت آپولو ۱۴ به فضا رفت.

 

اولین آزمایش واکسن سیاه‌زخم

 ۵ می ۱۸۸۱ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۲۶۰ خورشیدی، میکروب‌شناس فرانسوی لویی پاستور تلقیحات علیه سیاه‌زخم را روی ۲۴ گوسفند، یک بز و ۶ گاو در روستای کوچکی نزدیک پاریس به‌نام «پولی لو فور» انجام داد. آزمایش او موفقیت‌آمیز بود و به نقطه عطفی در پیشگیری از این بیماری کشنده که بر گاو و گوسفند و بز اثر می‌گذارد تبدیل شد. او در ۲۱ مارس ۱۸۷۷ در پاسخ به شیوع ویرانگر سیاه‌زخم شروع به تحقیق برای واکسن مقابله با این بیماری کرد. او دریافت واکسن موثری را می‌توان از سویه ضعیف‌شده باکتری سیاه‌زخم (ریزجاندار میله‌مانندی که رابرت کوخ در سال ۱۸۷۶ به‌عنوان عامل بیماری شناسایی کرده بود) ساخت. پاستور در ۶ جولای ۱۸۸۵ واکسن مؤثری علیه هاری ساخت و آن را روی کودک ۹ ساله‌ای به نام ژوزف مایستر که با گازگرفتگی سگ هار به شدت آسیب‌دیده بود آزمایش کرد.

پیو دل ریو اورتگا

۵ می ۱۸۸۲ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۲۶۱ خورشیدی، پیو دل ریو اورتگا، عصب‌شناس اسپانیایی که سلول‌های میکروگلیا مغز را کشف کرد به‌دنیا آمد. اورتگا با ایجاد روشی جدید برای رنگ‌آمیزی نمونه‌های بافت با کربنات نقره توانست این سلول‌ها را کشف کند. میکروگلیا سلول‌هایی هستند که در دستگاه عصبی مرکزی زندگی و به‌عنوان یک سلول ایمنی عمل می‌کنند. اورتگا شاگرد بافت‌شناس اسپانیایی سانتیاگو رامون ای کاخال، برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال ۱۹۰۶ برای کشف سازوکارهای ریخت‌شناسی و روندهای اتصالی یاخته‌های عصبی بود. اورتگا همچنین نام اُلیگودندروسیت یا الیگودندروگلیا را برای سلول‌هایی که تولیدکننده میلین در دستگاه عصبی مرکزی هستند ابداع کرد. در آغاز جنگ داخلی اسپانیا، او به پاریس و سپس آکسفورد و سرانجام در سال ۱۹۴۰ به بوینس آیرس در آرژانتین رفت.

 

انتهای پیام/